Nazwa łacińska

Hyparrhenia hirta (L.) Stapf

Rodzina

Poaceae wiechlinowate

Synonim

Andropogon hirtus L., Cymbopogon hirtus (L.) Thomson, Andropogon pubescens Vis.

Nazwa zwyczajowa

hyparenia włochata, Common Thatching Grass, Coolatai Grass (ang.), Barboncino mediterraneo (wł.), Barbon velu (fr.), cerrillo (hisz.), palha-da-guiné (port.)

Opis

bylina (H), do 1(1,3) m wys., kępowa, źdźbła wyprostowane, czasem rozgałęzione od nasady, liście zielone lub szarozielone, do 30 cm dł. i 0,4 cm szer., z wyraźnym nerwem środkowym, kwiatostan rozgałęziony, do 30 cm dł., rozgałęzienia długo owłosione, podparte liściowatymi podsadkami, kłosy parami na szczycie rozgałęzień, złożone z 5-8 par owłosionych, dwukwiatowych kłosków, ości proste lub zgięte, do 2,5 cm dł., (I)II-X(XII), owocem ziarniak

Siedlisko

suche murawy, zarośla (garig, frygana), skały, miejsca kamieniste, tereny ruderalne

Uwagi

w krajach afrykańskich ważna trawa użytkowa, stosowana m.in. do krycia dachów, o czym świadczy angielska nazwa zwyczajowa

Rozmieszczenie

Alb, Alg, Bal, BiH, Cho, Czg, Egi, Fra, Gre, His, Ita, Izr, Jor, Kor, Kre, Lib, Mad, Mar, Por, Sar, Syc, Syr, Tun, Tur, WEg, WJo, WKa

Typ zasięgu

śródziemnomorsko-afrykańsko-zach. azjatycki