Jest to jedyny międzynarodowy sposób na porozumiewanie się botaników, nazwy narodowe są w każdym języku inne, a w dodatku może ich być w danym języku wiele; nazwa łacińska składa się z nazwy rodzaju (pisanej dużą literą), nazwy gatunkowej (pisanej małą literą) oraz skrótu nazwiska autora (lub autorów) opisu (zasady opisu gatunku - patrz słownik).
Nazwy łacińskie poszczególnych gatunków, zmieniały się niekiedy w przeszłości; wynikało to z rozwoju badań, np. ostatnie badania molekularne wprowadziły wiele zmian w nazewnictwie; ponieważ w literaturze można spotkać nazwy stare konieczne jest więc zamieszczenie choćby najczęściej stosowanych nazw synonimicznych, żeby zidentyfikować z czym mamy do czynienia.
Polska (jeśli istnieje) oraz w innych językach, w jakich można najczęściej znaleźć dane w literaturze, np. angielskim, włoskim, hiszpańskim.
Do której należy dany gatunek - nazwa łacińska i polska.
Krótka informacja o formie życiowej rośliny (drzewo, krzew, bylina, etc.), wzrost, kształt i ułożenie liści, budowa i kolor kwiatów, czas kwitnienia podany cyframi rzymskimi (np. III-V tj. od marca do maja), typ owocu, ewent. jakieś dodatkowe cechy charakterystyczne.
Miejsce w jakim roślina występuje.
Kraje regionu śródziemnomorskiego w jakich roślina występuje, podane trzyliterowymi skrótami (patrz - lista skrótów).
Ogólny zasięg gatunku.
Inne informacje, np. o użytkowaniu, zastosowaniu, i inne ciekawostki.
– Niektóre gatunki prezentowane są pod nazwą, która jest powszechnie stosowana w literaturze, ale według nowych badań nie jest już obowiązująca. Aktualna nazwa znajduje się wówczas w synonimach i oznaczona jest gwiazdką
– Nazwa łacińska gatunków rodzimych, z natury występujących w regionie śródziemnomorskim jest koloru zielonego; nazwa łacińska gatunków obcych, ale trwale zadomowionych w regionie śródziemnomorskim jest koloru niebieskiego; nazwa łacińska gatunków uprawianych i ozdobnych często spotykanych w regionu śródziemnomorskim jest koloru czerwonego