Nazwa łacińska

Juniperus phoenicea L.

Rodzina

Cupressaceae cyprysowate

Synonim

Juniperus bacciformis Carrière, Oxycedrus licia Garsault, Sabina phoenicea (L.) Antoine

Nazwa zwyczajowa

jałowiec fenicki, jałowiec gładki, Phoenician Juniper (ang.), Ginepro feniceo (wł.), Sabina (hisz.)

Opis

zimozielony krzew (nF) lub małe drzewo (mF), do 8 m wys., kora szara, łuszcząca się pasmami, liście łuskowate (młodociane formy mają liście igiełkowate), naprzeciwległe, roślina przeważnie rozdzielnopłciowa, jednopienna (zdarzają się osobniki dwupienne), kwiaty niepozorne, II-III, szyszkojagoda okrągła, do 1,5 cm śred., dojrzała ciemnoczerwona

Siedlisko

zarośla (makia, garig) w okolicach przybrzeżnych, skały, miejsca piaszczyste, preferuje podłoże wapienne, bardzo odporny na suszę

Uwagi

takson dość zróżnicowany - w zach. części zasięgu występuje podgatunek subsp. turbinata (Guss.) Nyman, traktowany niekiedy jako odrębny gatunek; na Wyspach Kanaryjskich wyodrębniono również lokalna formę; nazwa jałowiec fenicki jest myląca, choć powszechnie przyjęta - roślina ma tyleż do czynienia z Fenicjanami co inne pospolite gatunki śródziemnomorskie - łacińska nazwa gatunkowa phoenicea znaczy czerwony, szkarłatny i ma związek z kolorem szyszkojagód

Rozmieszczenie

Alb, Alg, Bal, BiH, Cho, Cyp, Czg, Egi, Fra, Gre, His, Ita, Izr, Jor, Kor, Kre, Lib, Mac, Mar, Por, Sar, Syc, Tun, Tur, WEg, WKa

Typ zasięgu

śródziemnomorski