Na temat granic każdego regionu biogeograficznego toczą się dyskusje. Wynika to z faktu, że w przyrodzie nie ma sztywno ustalonych granic, tylko są węższe lub szersze obszary przejściowe, gdzie jedne elementy zanikają, a inne się pojawiają. Granice biogeograficzne są wypadkową tych zjawisk i mają głównie znaczenie orientacyjne.
Nie inaczej jest z regionem śródziemnomorskim – jest kilka koncepcji jak zakreślić jego granice. Ogólnie uważa się, że region śródziemnomorski jest tam gdzie występuje klimat śródziemnomorski, ale wiele gatunków wykracza poza tak wyznaczane granice. Jednym z przyjętych wzorców granic omawianego regionu jest zasięg uprawy oliwki (mapka), ale okazuje się, że wówczas wiele terenów gdzie występują taksony związane z regionem znajdzie się na zewnątrz, np. część Grecji, płw. Apenińskiego, Iberyjskiego, Małej Azji
Z kolei inna koncepcja zalicza do Śródziemnomorza tereny, gdzie wpływy typowego klimatu śródziemnomorskiego są słabsze, ale występują tam jeszcze niektórzy typowi przedstawiciele flory i fauny – wtedy do regionu włączane są: Bułgaria, przybrzeżna część Rumunii, Krym, znaczna część Turcji nad Morzem Czarnym, a nawet Makaronezja czyli Wyspy Kanaryjskie, Wyspy Zielonego Przylądka, Madera i Azory. Pośredni, a równocześnie akceptowany w większości zasięg regionu śródziemnomorskiego przedstawia załączona mapka.
Rośliny prezentowane z katalogu w większości należą do typowych przedstawicieli flory regionu, ale są też gatunki pospolite, występujące w całej Europie, a nawet Azji, gatunki pochodzące z innych kontynentów, ale już zadomowione wokół Morza Śródziemnego, a także rośliny powszechnie uprawiane, które można spotkać odwiedzając te okolice. Dodano też gatunki występujące na Wyspach Kanaryjskich i Maderze, bowiem flora tych archipelagów jest w 30 % identyczna z florą śródziemnomorską, natomiast uważa się, że pewne fragmenty przyrody pokazują jak mogła wyglądać roślinność tej części Europy przed kilkoma milionami lat.